Σαντορίνη: Σπάνιο εντυπωσιακό βίντεο από την έκρηξη του ηφαιστείου το 1925
Κοινοποίησε:
Κοινοποίησε:
Το 1925 το ηφαίστειο της Σαντορίνης εξερράγη με το εντυπωσιακό γεγονός να τεκμηριώνεται σε φιλμ από τον Γεώργιο Γεωργαλά, καθηγητή Ορυκτολογίας, που κατέγραψε μοναδικές σκηνές από την έκρηξη.
Προϋπήρξε μια σεισμική διαδοχή από μικρές σεισμικές δονήσεις τον Ιούλιο του 1925, οι οποίες προανήγγειλαν την εκ νέου αφύπνιση του ηφαιστείου, πράγμα που κάνει πολλούς να μιλούν για ομοιότητα με την αλληλουχία σεισμών που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες γύρω από το νησί.
Τον Αύγουστο του 1925 στην περιοχή των Κόκκινων Νερών, παρατηρήθηκε αύξηση της θερμοκρασίας της θάλασσας, έντονη αλλαγή στο χρώμα των νερών και ταυτόχρονη καθίζηση των ανατολικών ακτών της Νέας Καμένης. Πολύ γρήγορα εμφανίστηκαν πίδακες νερού και υδρατμών και οι πρώτες λάβες.
Δείτε το εντυπωσιακό βίντεο από τα αρχεία της ΕΡΤ:
Λίγο αργότερα η δραστηριότητα μετατοπίστηκε 200 μ. νοτιοδυτικά σχηματίζοντας τον θόλο και τους κρατήρες της Δάφνης, όνομα προς τιμήν του πρώτου πολεμικού πλοίου που κατέφτασε μετά την έκρηξη. Στη συνέχεια ακολούθησε μια φάση με ισχυρές φρεατομαγματικές εκρήξεις που σχημάτιζαν στήλες από στάχτη και ηφαιστειακές βολίδες ύψους έως 3,2 χλμ.
Η φάση αυτή συνεχίστηκε μέχρι τον Ιανουάριο του 1926, οπότε και σταμάτησε για τέσσερις μήνες. Τον Μάιο του 1926 μία σύντομη δραστηριότητα παρήγαγε φρεατικές εκρήξεις συνοδευόμενες από μικρές πυροκλαστικές ροές.
Μια δεύτερη παύση για ενάμισι χρόνο, διαδέχτηκε τον Ιανουάριο του 1928 μία έντονη εκρηκτική φάση από τέσσερις ισχυρές φρεατομαγματικές εκρήξεις. Εκρηκτική και εκχυτική διαδικασία σχημάτισε έναν νέο θόλο λάβας, τον Ναυτίλο, που πήρε το όνομά του από το ομώνυμο υποβρύχιο στο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα», όταν αυτό αναδύθηκε στα νερά της Σαντορίνης.
Ο θόλος αυτός δεν φαίνεται σήμερα, διότι καλύφθηκε από τις λάβες της επόμενης έκρηξης του 1939-1941. Στο τέλος της έκρηξης του 1925-1928 ο όγκος της λάβας, που υπολογίστηκε στα 100.000.000 κυβικά μέτρα, σχημάτισε δύο βραχίονες επιφάνειας 0,8 τετρ.χλμ. περίπου που περιέβαλαν τη Μικρή Καμένη και την ένωσαν με τη Νέα Καμένη.
