Στη Νέα Λάμψακο, τα φετινά Χριστούγεννα δεν ήταν μόνο γιορτή, αλλά και υπενθύμιση ότι οι ρίζες, η ιστορία και η συλλογική μνήμη παραμένουν φως που οδηγεί το παρόν και το μέλλον.
Με έντονο συμβολισμό και βαθιά συγκίνηση γιορτάστηκαν φέτος τα Χριστούγεννα στη Νέα Λάμψακο Ευβοίας, μέσα από μια ξεχωριστή δράση προσφυγικής μνήμης που υλοποίησε ο Περιβαλλοντικός Σύλλογος «Πιτυούσα».
Τα χριστουγεννιάτικα σκάφη στολίστηκαν και απέκτησαν ονόματα που παραπέμπουν στην ιστορική μνήμη του τόπου, με κεντρικό σύμβολο το καράβι «Γρανικός» – το πλοίο που μετέφερε τους πρόσφυγες από τη Λάμψακο της Μικράς Ασίας στη Χαλκίδα, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Η αφήγηση της ιστορίας του «Γρανικού» ξετυλίγει τις δραματικές στιγμές του Σεπτεμβρίου του 1922, όταν οι Λαμψακηνοί, υπό την απειλή των επιδρομών και της βίας, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Μετά από αλλεπάλληλες δοκιμασίες, το καράβι τους έφερε τελικά στον Πειραιά και στη συνέχεια στη Χαλκίδα, όπου γεννήθηκε η Νέα Λάμψακος — η νέα πατρίδα που κράτησε ζωντανή τη μνήμη της παλιάς.
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε και η συμμετοχή του 1ου Νηπιαγωγείου Νέας Λαμψάκου, το οποίο πραγματοποίησε δράση προσφυγικής μνήμης.
Η συγκλονιστική αφήγηση….
Φέτος στολίσαμε τα χριστουγεννιάτικα σκάφη μας και τους δώσαμε όνομα προσφυγικής μνήμης.
ΓΡΑΝΙΚΟΣ — το καράβι που έφερε τους πρόσφυγες από τη Λαμψακο της Μικράς Ασίας στη Χαλκίδα.
Ένα καράβι-σύμβολο.
Μνήμη, ιστορία και ρίζες που φωτίζονται ξανά, για να μη ξεχαστούν ποτέ.
Γιατί η μνήμη είναι φως
𝝘𝝦𝝖𝝢𝝞𝝟𝝤𝝨 𝞃𝝾 𝝺έ𝝲𝝰𝝼𝝴…..
Και η ιστορία αρχίζει…
πάντα με μάτια 𝝱𝝾𝞄𝞀𝝹𝞈𝝻έ𝝼𝝰 ,
𝞃𝞀𝝴𝝻ά𝝻𝝴𝝼𝝶 φωνή
και το βλέμμα 𝝹𝝰𝞀𝞅𝞈𝝻έ𝝼𝝾
στη 𝝠ά𝝻𝞇𝝰𝝹𝝾, την 𝝿𝝰𝝺𝝸ά 𝝿𝝰𝞃𝞀ί𝝳𝝰. .
Μετά την κατάρρευση του Ελληνικού Μετώπου….
οι Τσετες, αγριανθρωποι τουρκοι , κατέβαιναν στα Ελληνικά χωριά
𝝺𝝴𝝶𝝺𝝰𝞃𝝾ύ𝞂𝝰𝝼,
𝝱ί𝝰𝝵𝝰𝝼 ,
𝞂𝝹𝝾𝞃𝞈𝝼𝝰𝝼
𝝹𝝰𝝸 έ𝝹𝝰𝝸𝝲𝝰𝝼.
Εμεις οι Λαμψακηνοι πανικοβληθηκαμε…
Ο 𝝿𝝰𝝿𝝰-𝝢𝝸𝝹ό𝝺𝝰ς συγκεντρωσε τους άντρες στην εκκλησία του 𝝖𝝲ί𝝾𝞄 𝝩𝞀ύ𝞅𝞈𝝼𝝰
για να αποφασίσουν τι θα κάνουμε για να σωθούμε από την καταστροφή που ολοένα και πλησίαζε .
𝝩𝝰 𝝰𝝳έ𝞀𝞅𝝸𝝰 𝝥έ𝞃𝞀𝝾𝞄 (ή 𝝟𝞄𝞀𝝸𝝰𝝵ή) ,Λαμψακηνοι έμποροι- οινοποιοι ανέλαβαν να σώσουν το χωριο μας .
Ο ένας από αυτούς καβάλησε το άλογό του με κίνδυνο της ζωής του ,
πήγε το βράδυ στο ΤΣΑΝΑΚΑΛΕ και 𝞆𝞃ύ𝝿𝝶𝞂𝝴 𝞃𝝶𝝼 𝝿ό𝞀𝞃𝝰 𝞃𝝾𝞄 Ά𝝲𝝲𝝺𝝾𝞄 𝝥𝞀έ𝞂𝝱𝝶.
● 𝜫𝝆έ𝝈𝜷𝜼 𝝁𝝄𝝊 𝜽έ𝝀𝝎 𝝂𝜶 𝜷𝝄𝜼𝜽ή𝝈𝜺𝜾ς 𝝉𝝄ύς 𝝈𝝊𝜸𝝌𝝎𝝆𝜾𝜶𝝂𝝄𝝊ς 𝝁𝝄𝝊 , 𝜿𝜾𝝂𝜹𝝊𝝂𝜺ύ𝝄𝝊𝝂.
𝜪𝜾 𝜯𝝈𝜺𝝉𝜺ς έ𝝌𝝄𝝊𝝂 𝜶𝝆𝝌ί𝝈𝜺𝜾 𝝂𝜶 𝜷𝜾ά𝜻𝝄𝝊𝝂,𝝂𝜶 𝝈𝝋ά𝜻𝝄𝝊𝝂 𝜿𝜶𝜾 𝝂𝜶 𝜿𝜶ί𝝂𝜺 𝝉𝜶 𝜠𝝀𝝀𝜼𝝂𝜾𝜿ά 𝝌𝝎𝝆𝜾ά .
𝜫𝝀𝜼𝝈𝜾ά𝜻𝝄𝝊𝝂 𝝈𝝉𝜼 𝜦ά𝝁𝝍𝜶𝜿𝝄.
𝜪 𝝅𝝆έ𝝈𝜷𝜼ς 𝝉𝝄𝝂 𝜿𝜶𝜽𝜼𝝈𝝊𝝌𝜶𝝈𝜺. 𝜯𝝄𝝂 𝜸𝝂𝝎𝝆𝜾𝜻𝜺 𝝅𝝄𝝀ύ 𝜿𝜶𝝀ά , 𝜸𝜾𝜶𝝉ί 𝝉𝝄 𝜺𝝁𝝅ό𝝆𝜾𝝄 𝜺𝜿𝜺ί𝝂𝜼 𝝉𝜼𝝂 𝜺𝝅𝝄𝝌ή 𝜸𝜾𝝂ό𝝉𝜶𝝂 𝝁𝜺𝝈𝝎 𝜫𝝆𝜺𝝈𝜷𝜺ί𝜶ς.
●𝜪 𝜫𝝆𝜺𝝈𝜷𝜼ς 𝜶𝝂έ𝝀𝜶𝜷𝜺 𝜹𝝆ά𝝈𝜼 . 𝜠𝝂𝜼𝝁𝜺𝝆𝝎𝝈𝜺 𝝉𝝄𝝂 𝜥𝜶ϊ𝝁𝜶𝜿ά𝝁𝜼 𝜿𝜶𝜾 𝝉𝝄𝝊 𝜻ή𝝉𝜼𝝈𝜺
●𝝂𝜶 𝝁𝜼𝝂 𝝅𝜺𝜾𝝆ά𝝃𝝄𝝊𝝂 𝝄ύ𝝉𝜺 𝝁𝜾𝜶 𝝉𝝆ί𝝌𝜶 𝜶𝝅𝝄 𝝉𝜶 𝝁𝜶𝝀𝝀𝜾ά 𝝉𝝎𝝂 𝜦𝜶𝝁𝝍𝜶𝜿𝜼𝝂ώ𝝂.
●Έ𝝈𝝉𝜺𝜾𝝀𝜺 𝜹𝝊𝝄 𝝊𝝅𝜺𝝆𝝎𝜿𝜺𝜶𝝂𝜾𝜶 𝝈𝝉𝝄 𝜦𝜾𝝁ά𝝂𝜾 𝝉𝜼ς 𝜦𝜶𝝁𝝍𝜶𝜿𝝄𝝊 𝜺𝝈𝝉𝝆𝜺𝝍𝜶𝝂 𝝉𝜶 𝜿𝜶𝝂𝝄𝝂𝜾𝜶 𝝅𝝆𝝄ς 𝝉𝜼𝝂 𝜦ά𝝁𝝍𝜶𝜿𝝄
𝜿𝜶𝜾 𝝄 𝜨𝜶ύ𝜶𝝆𝝌𝝄ς 𝝅𝜶𝝆𝜼𝜸𝜸𝜺𝜾𝝀𝜺 𝝈𝝉𝝄𝝊ς 𝝉𝝄𝝊𝝆𝜿𝜶𝝀𝜶𝜹𝜺ς :
❞𝜺ά𝝂 𝜿ά𝝂𝜺𝝉𝜺 𝜿𝜶𝜿ό 𝝈𝝉𝝄𝝊ς 𝜦𝜶𝝁𝝍𝜶𝜿𝜼𝝂𝝄ύς, 𝝉𝜶 𝜿𝜶𝝂ό𝝂𝜾𝜶 𝜽𝜶 𝜿𝜶𝝉𝜶𝝈𝝉𝝆έ𝝍𝝄𝝊𝝂 𝝉𝜶 𝜹𝜾𝜿ά 𝝈𝜶ς 𝝌𝝎𝝆𝜾ά, 𝝉𝜶 𝜯𝝄ύ𝝆𝜿𝜾𝜿𝜶❞.
𝜪 𝜥𝜶ϊ𝝁𝜶𝜿ά𝝁𝜼ς(𝜯𝝄𝝅𝜾𝜿ός 𝜯𝝄ύ𝝆𝜿𝝄ς 𝜟𝜾𝝄𝜾𝜿𝜼𝝉ής) 𝝁𝜼 𝝁𝝅𝝄𝝆ώ𝝂𝝉𝜶ς 𝝂𝜶 𝜿𝜶𝝂𝜺𝜾 𝜶𝝀𝝀𝜾ώς, 𝜹ί𝝂𝜺𝜾 𝜹𝝊𝝄 𝜺𝝂𝝉𝝄𝝀ές
●𝝈𝝉𝝄𝝊ς 𝜯𝝄ύ𝝆𝜿𝝄𝝊ς : ❞𝜨𝜶 𝝁𝜼𝝂 𝝅𝜺𝜾𝝆ά𝝃𝜺𝝉𝜺 𝝄ύ𝝉𝜺 έ𝝂𝜶𝝂 𝜦𝜶𝝁𝝍𝜶𝜿𝜼𝝂𝝄❞
●𝝈𝝉𝝄𝝊ς 𝜦𝜶𝝁𝝍𝜶𝜿𝜼𝝂𝝄𝝊ς: ❞𝝈𝜺 24 𝝎𝝆𝜺ς 𝜶𝜹𝜺𝜾ά𝝈𝝉𝜺 𝝉𝝄 𝝌𝝎𝝆𝜾𝝄 , 𝝋ύ𝜸𝜺𝝉𝜺.
𝝣𝝶𝝻𝝴𝞀ώ𝝼𝝴𝝸 𝟭𝟰 𝝨𝝴𝝿𝞃𝝴𝝻𝝱𝞀ί𝝾𝞄 𝟭𝟵𝟮𝟮
Ο παπα-Νικόλας για 𝞃𝝴𝝺𝝴𝞄𝞃𝝰ί𝝰 𝞅𝝾𝞀ά χτυπα τις καμπάνες του Αγίου Τρύφωνα 𝝺𝞄𝞂𝞂𝝰𝝺έ𝝰, 𝝰𝞂𝞃𝝰𝝻ά𝞃𝝶𝞃𝝰
για να ειδοποιήσει τους Λαμψακηνους ό,τι 𝞅𝝴ύ𝝲𝝾𝞄𝝻𝝴 .
Οι Λαμψακηνοι μαζεύουν σε μπόγους τα πράγματα τους ,
οσα μπορουσαν ρουχα και τρόφιμα να μαζέψουν,
επιβιβαζονται οσοι μπορεσαν στο καράβι και αλλοι σε καΐκια
και περνάνε απέναντι στην 𝝟𝝰𝝺𝝺ί𝝿𝝾𝝺𝝶.
𝝚ί𝝹𝝾𝞂𝝸 𝝶𝝻έ𝞀𝝴ς περιμέναμε
μήπως και τα πράγματα διορθωθούν για να επιστρέψουμε 𝞂𝞃𝝾 𝞆𝞈𝞀𝝸ό 𝝻𝝰ς, 𝞃𝝶𝝼 𝝿𝝰𝞃𝞀ί𝝳𝝰 𝝻𝝰ς.
Όμως τα πράγματα αγριεβανε και έτσι…
ανεβηκαμε στο καράβι και αφου ταξιδεψαμε αρκετες ημερες
μας εφερε στον 𝝥𝝴𝝸𝞀𝝰𝝸𝝰
και απο εκει στη 𝝬𝝰𝝺𝝹ί𝝳𝝰.
𝝘𝝦𝝖𝝢𝝞𝝟𝝤 𝞃𝝾 𝝺έ𝝲𝝰𝝼𝝴 𝝘𝝸𝝰𝝱𝞀ί𝝻 𝞃𝝾 𝝹𝝰𝞀ά𝝱𝝸 𝝿𝝾𝞄 𝝻𝝰ς έ𝞅𝝴𝞀𝝴 𝞂𝞃𝝶 𝝬𝝰𝝺𝝹ί𝝳𝝰.
Χρόνια περιμέναμε να ξανάρθει
να μας γυρίσει στη 𝝿𝝰𝞃𝞀ί𝝳𝝰 𝝻𝝰ς.
Αμα…..
δεν έγινε ΠΟΤΕ.
Μας δώσανε τούτο το τόπο,
το κάναμε νέα πατρίδα
και αρχισαμε να 𝞀𝝸𝝵ώ𝝼𝝾𝞄𝝻𝝴
𝝹𝝰𝝸 𝝼𝝰 𝝿𝞀𝝾𝝹𝝾𝝱𝝾𝞄𝝻𝝴 .
𝝩𝝾 𝝴ί𝝿𝝰𝝻𝝴 𝝢έ𝝰 𝝠ά𝝻𝞇𝝰𝝹𝝾ς 𝝲𝝸𝝰
𝝼𝝰 𝝻𝝰ς 𝝷𝞄𝝻ί𝝵𝝴𝝸 𝞃𝝶𝝼 𝝿𝝰𝝺𝝸ά.
***Η γενιά μας δεν μεγάλωσε με παραμύθια ,με βασιλιάδες και δράκους .
𝞛𝞮𝞬𝞪𝞴ώ𝞼𝞪𝞵𝞮 𝞵𝞮 𝞪𝞴𝞰𝞱𝞲𝞶ές 𝞲𝞼𝞽𝞸𝞺ί𝞮ς 𝞷𝞮𝞺𝞲𝞯𝟂𝞵𝞸𝞾
𝞹𝞺𝞸𝞼𝞿𝞾𝞬𝞲άς
𝞳𝞪𝞲 𝟀𝞪𝞵έ𝞶𝟂𝞶 𝞹𝞪𝞽𝞺ί𝞭𝟂𝞶
𝞙𝞐𝞚𝞐 𝞦𝞠𝞘𝞢𝞣𝞞𝞤𝞒𝞔𝞜𝞜𝞐!!!
