Τον Γιάννη τον έμαθε όλη η Eλλάδα από το ατύχημα που είχε όταν έπεσε στη θάλασσα, για να εκπληρώσει ένα τάμα για τον αδερφό του, που έπασχε από Λευχαιμία.
Έμεινε τετραπληγικός. Δεν το έβαλε κάτω! Παντρεύτηκε τον άγγελό του, την Μαρία του που δεν τον εγκατέλειψε στιγμή, αλλά τον στήριξε ουσιαστικά.
Μιλά για πρώτη φορά ανοίγοντας την καρδιά του για το συμβάν, τα συναισθήματα του, τον αγώνα του, την πίστη του στον Θεό, αλλά και για την απόφαση του να δώσει αγώνα για τα δικαιώματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες μέσω της συμμετοχής του στις δημοτικές εκλογές.
Επειδή είμαστε στην Ελλάδα όπου όλα σχολιάζονται έχοντας δυο αναγνώσεις, ο Γιάννης είναι ξεκάθαρος. “Είμαι ένας άνθρωπος που δεν θέλω να με εκμεταλλεύονται. Αν καταλάβω στην πορεία ότι με εκμεταλλεύονται, θα αποσυρθώ. Γιατί ο κόσμος που θα με στηρίξει, θα το κάνει μόνο γι΄αυτό το κομμάτι. Δεν είμαι πολιτικοποιημένος και την συμμετοχή μου στα κοινά δεν την καθορίζει κάποιο κόμμα”.
Τον επισκέφτηκα στο σπίτι του στο Βασιλικό όπου ζει με την αγαπημένη του Μαρία, το στήριγμά του. Ήταν μαζί και η μητέρα του η κα. Κατερίνα, που παρά τα προβλήματα πιστεύει στον Θεό και δεν βαρυγκωμά. Είναι υπερήφανη για τον Γιάννη που αντιμετωπίζει την κατάσταση του αντρίκια και με θάρρος, δίνοντας ένα παράδειγμα που συνδυάζει την πίστη του στη ζωή με τον Θεό.
Άλλωστε όπως διαπίστωσα ο Θεός δεν υπάρχει σε όλη την οικογένεια ως βάση πορείας ζωής, αλλά και ως διαρκής στήριξη στο καθημερινό γίγνεσθαι.
Μου μίλησε και η Μαρία, αλλά ας ξεκινήσουμε από τον Γιάννη, από την στιγμή που ξεκίνησε η νέα σελίδα στην ζωή του. Γιατί η ζωή όπως μου δίδαξε, δεν σταματά σε δυσκολίες ακόμα και ανυπέρβλητες . Ας μεταφερθούμε ανήμερα των Θεοφανίων του 2021...
Είμαστε μαζί 5 χρόνια. Όταν συνέβη αυτό σε μένα ήταν στον 2ο χρόνο. Είχαμε λογοδοθεί και μέναμε μαζί. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος.
Θέλαμε να κρατήσουμε τα έθιμά μας, τη θρησκεία μας και πήγαμε να ρίξουμε το σταυρό στη θάλασσα. Πήγαμε μόνοι μας, δεν υπήρχε ιερέας που έχει το χρίσμα να πει αυτά τα λόγια. Διαβάσαμε εμείς τα λόγια και πετάξαμε το σταυρό στην θάλασσα και βούτηξα.
Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή τι μου είχε συμβεί. Όταν έγινε η μοιραία βουτιά είχα επαφή. Έπεσα ουσιαστικά σε άμμο, όχι σε βράχια. Πίστευα αφού ήμασταν σε προβλήτα τα νερά θα είναι βαθιά, δεν το γνώριζα το μέρος. Βγαίνω από το νερό με το πρόσωπο προς την άμμο, καταλαβαίνω ότι πίνω νερό γιατί δεν μπορώ να γυρίσω πλέον, βλέπω την άμμο η οποία έχει σηκωθεί από το χτύπημα. Περιμένω ποιος θα με γυρίσει! Έμεινα 11 δευτερόλεπτα ανάποδα στο νερό και καταλαβαίνει ο πατέρας μου που είχε πέσει μαζί μου να πιάσει τον σταυρό, ότι κάτι δεν πάει καλά. Νόμιζε ότι κάνω πλάκα ή ότι έπαθα κάποιο σοκ από το κρύο νερό. Με γυρίζει, καταλαβαίνει ότι δεν είμαι καλά, ενώ δεν υπήρχε ούτε μια σταγόνα αίμα.
Χτύπησα το κεφάλι και έσπασε η αυχενική μοίρα στο τελείωμα του Α3 με αρχές Α4. Ήρθε ο κουμπάρος μου, με σήκωσε και με έβαλε κάτω από την προβλήτα. Δεν ένιωθα πόνο. Εκείνη τη στιγμή τους είπα «παιδιά, έχω μείνει τετραπληγικός». Τους έλεγα ότι έχω χτυπήσει το κεφάλι μου για να κοιτάξουν εκεί και είχα απλά ένα γδάρσιμο, χωρίς αίμα. Το ασθενοφόρο ήρθε μετά από 1 ώρα και έπρεπε να έρθει καΐκι να με μεταφέρει. Στο καΐκι ξεκίνησα να χάνω τις αισθήσεις μου. Τα μάτια μου ήταν ανοιχτά, αλλά δεν θυμάμαι τίποτα. Μόνο όταν ξύπνησα μετά από 40 ημέρες στην εντατική.
Το επικίνδυνο στο να χάσω την ζωή μου, δεν ήταν ότι έσπασα την σπονδυλική στήλη, ήταν ότι έκανα εισρόφηση θαλασσινού νερού και το αλάτι μου έκανε χημική πνευμονία και μου συρρίκνωσε τους πνεύμονες. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να σπάσει την σπονδυλική στήλη, κάνει μια σπονδυλοδεσία και προχωράει.. Εκείνοι που δεν μπορούν να συνεχίσουν είναι εκείνοι που χτυπάνε ή κόβουν τον νωτιαίο μυελό. Αυτό έχει συμβεί σε εμένα. Ένα οστό μου έκανε εσωτερική αιμορραγία και το άλλο οστό έκοψε τον νωτιαίο μυελό. Σύμφωνα με τα όσα μου είπε η γιατρός στο ΚΑΤ, τέτοιο περιστατικό έχουν να αντιμετωπίσουν εδώ και 22 χρόνια.
Εφόσον έμεινα ζωντανός μετά από όλα αυτά, ο Χριστός υπάρχει! Παντρεύτηκα τη γυναίκα που αγαπάω, μπορεί να μην έχω κίνηση, αλλά έχω το μυαλό μου.
Όταν ερχόταν η πεθερά μου να με δει της είπα «Ρούλα, πάρε τη Μαρία και φύγετε, εγώ τελείωσα», γιατί δεν ήθελα να μείνει μαζί μου έτσι όπως ήταν η κατάστασή μου. Οι γιατροί συμβούλευαν να μην κρατήσω στην ζωή μου την Μαρία, είναι ένα μικρό κορίτσι και ίσως δεν μπορέσει να ανταπεξέλθει. Τα άκουγα κρυφά και προσπαθούσα να είμαι πιο σκληρός απέναντί της ακριβώς επειδή την αγαπούσα πολύ και δεν ήθελα να περνάει όλα αυτά που πέρναγε.
Όταν ξύπνησα και είδα τη Μαρία να είναι στην εντατική, έκλαιγα και της έλεγα να φύγει, να προχωρήσει τη ζωή της…
Η Μαρία ήταν εκεί. Σε όλα τα νοσοκομεία που νοσηλεύτηκα. Κάναμε μια κουβέντα και μου είπε εγώ είμαι εδώ, μην ακούς κανέναν. Παντρευτήκαμε και ελπίζουμε ο Θεός να μας χαρίσει και ένα παιδάκι.
Στον κόσμο θέλω να πω να έχουν αισιοδοξία, πίστη στον Θεό, να μην τα παρατάνε. Προβλήματα υπάρχουν παντού, μικρά και μεγάλα, η ζωή προχωράει. Τα μάτια να έχεις ανοιχτά και όσοι παλεύουν για τη ζωή τους, να μην σταματήσουν να παλεύουν. Ο σταυρός του καθενός είναι διαφορετικός…
Ιωάννης (Γιάννης) Δαμιανός
Η συμμετοχή σου στα κοινά ήταν έκπληξη. Πως πήρες την απόφαση;
Όταν ήρθε και μου μίλησε η κα. Βάκα στο σπίτι μου, μιλήσαμε πολύ απλά και το μόνο που ζήτησα – δεν μπορώ να τάξω πολλά πράγματα – είναι ο λόγος της τιμής της, όσον αφορά τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Όταν έγινε η καταγραφή του πληθυσμού, το 64% των κατοίκων του Δήμου, αφορούσε έναν άνθρωπο με κάθε είδους αναπηρία.
Δεν θέλω να «εκμεταλλευτώ» αυτές τις ψήφους, αλλά καταλαβαίνω την ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, γιατί πλέον είναι και η δική μου καθημερινότητα και γι΄αυτό θα παλέψω.
Η κα. Βάκα μου έδωσε τον λόγο της συγκινημένη, ότι θα υλοποιήσει την στήριξη σ΄αυτούς τους ανθρώπους.
Είμαι ένας άνθρωπος που δεν θέλω να με εκμεταλλεύονται. Αν καταλάβω στην πορεία ότι με εκμεταλλεύονται, θα αποσυρθώ. Γιατί ο κόσμος που θα με στηρίξει, θα το κάνει μόνο γι΄αυτό το κομμάτι. Δεν είπα ότι θα φτιάξω δρόμους, τις λακκούβες έξω από τα σπίτια και θα βάλω φώτα στις γειτονιές.
Δεν θέλω ο κόσμος που με στήριξε να έχει την εντύπωση ότι πρεσβεύω κάποιο κόμμα και δεν ανήκω κάπου. Ανήκω στην πόλη μου και θέλω να κάνω πράγματα για τους κατοίκους της πόλης μου. Να γίνει ο Δήμος Χαλκιδέων προσβάσιμος στους ανθρώπους με κάθε είδους αναπηρία.
Είδα ότι γίνονται κάποια έργα με την θητεία της Δημάρχου, είδα κάποιες αλλαγές στην πόλη μου και νομίζω ότι θα κάνει πολλά πράγματα και για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Βέβαια όλα αυτά που λέω και θέλω να κάνω αν μας δώσει ο κόσμος την ευκαιρία, δεν θα μπορούν να γίνουν αν δεν έχω στο πλάι μου την γυναίκα μου, τη Μαρία, που είναι τα χέρια και τα πόδια μου.
Η Μαρία συγκινημένη “Φύλακας Άγγελος” σεμνή με πολύ δυσκολία αποφάσισε να μιλήσει
Η Μαρία τώρα είναι 24 και όταν συνέβη το μοιραίο ήταν μόλις 2,5 χρόνια μαζί και 21 ετών.
Το πρώτο διάστημα δεν μας ενδιέφερε αν ο Γιάννης κουνιέται ή δεν κουνιέται ή αν θα είναι τετραπληγικός. Μας ενδιέφερε να παραμείνει ζωντανός και να βγει από την εντατική.
Όταν έγινε το συμβάν μίλησα στους γονείς μου και στην οικογένεια του Γιάννη και τους είπα ότι η απόφασή μου είναι να είμαι μαζί του. Η μαμά του Γιάννη μου είπε από την πρώτη στιγμή ότι ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος. Όποια απόφαση και να πάρεις είσαι το παιδί μου και σ΄αγαπάω.
Αυτή ήταν η επιλογή μου, δεν σκέφτηκα στιγμή να φύγω. Μπορεί να υπήρξαν στιγμές που λύγισα γιατί είναι ανθρώπινο, αλλά να τον εγκαταλείψω, όχι!
Οι γονείς μου στήριξαν την απόφασή μου γιατί τον αγαπούσαν και τον αγαπούν πολύ. Δεν μου είπαν «μη φύγεις», αλλά μου είπαν ότι επιλέξεις θα είμαστε στο πλάι σου, αρκεί η επιλογή σου να είναι συνειδητή.
Είμαστε τυχεροί μέσα στην ατυχία μας γιατί οι οικογένειά μας, οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας, οι γείτονες είναι όλοι δίπλα μας.
Αυτή η δυσκολία μας έδεσε ακόμα περισσότερο.
Αποχαιρέτησα τα δυο παιδιά και την μητέρα χαρούμενη, γιατί μου έδωσαν δύναμη. Ναι Δύναμη!
Γιατί βίωσα σε ένα σπίτι μια διάχυτη αληθινή και άδολη αγάπη, αλλά και μια αποφασιστικότητα που είναι ασυνήθιστη και δεν συναντάμε καθημερινά. Όμως η υποψηφιότητα του Γιάννη -και η απόφαση του να παλέψει για να βελτιώσει την ζωή όσων ζουν την δίκη του καθημερινότητα – είναι πάνω από χρώματα και πρόσωπα.
Εγώ τον πιστεύω και τον εμπιστεύομαι ότι δεν είναι πολιτικός αλλά πολίτης που θα προσπαθήσει συνειδητά. Αυτό δεν θέλουμε; Καλή πρόθεση και μαχητικότητα. Συναίσθημα και πίστη. Τα έχει όλα. Ο Γιάννης είναι παράδειγμα για όλους μας και αξίζει την εμπιστοσύνη μας, χωρίς αστερίσκους.
Είναι η πρώτη και ενδεχομένως η τελευταία φορά που θα με ακούσετε να σας πω δημοσίως ότι αξίζει κάποιος την στήριξη σας σε εκλογές. Άλλωστε το είπε ξεκάθαρα…
“Αν καταλάβω στην πορεία ότι με εκμεταλλεύονται, θα αποσυρθώ….”
