Έναν λόγο μέσα από την καρδιά του με στόχους και όνειρα για τους πολίτες της Στερεάς Ελλάδας απηύθυνε κατά την τελετή ορκωμοσίας του Περιφερειάρχης Φάνης Σπανός.
Με λόγια απλά, αλλά ουσιαστικά, “ξετύλιξε” τους στόχους του ίδιου και της ομάδας του, προκειμένου η Στερεά Ελλάδα που ονειρευόμαστε, να πάρει σάρκα και οστά με επενδύσεις και ευκαιρίες.
Δείτε αναλυτικά τι ανέφερε στον λόγο του:Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κύριε Ιερώνυμε,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Φθιώτιδας, κύριε Συμεών,
Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς,
Κύριε Υπουργέ, εκπρόσωπε του Πρωθυπουργού,
Κυρία και κύριοι Υπουργοί, Υφυπουργοί, Βουλευτές νυν και πρώην
Κυρίες και κύριοι Δήμαρχοι, εν ενεργεία, εκλεγέντες και διατελέσαντες,
Κυρίες και κύριοι εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, των ακαδημαϊκών, επαγγελματικών, επιστημονικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και αθλητικών φορέων του τόπου μας,
Και αυτό που λαχταρούσα να ξεστομίσω ξανά δυνατά από τούτο το βήμα…
Στερεοελλαδίτισσες και Στερεοελλαδίτες!
Φίλες και φίλοι από τις 5 περιφερειακές ενότητες, τους 25 Δήμους, τις 601 κοινότητες, τα χωριά, τις πόλεις και τις κωμοπόλεις της μοναδικής μας Περιφέρειας!
Κι όμως στη δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση Περιφέρεια της χώρας, αυτό που μετρά δεν είναι τα ποσοτικά μεγέθη. Μας δίδαξε, εξάλλου, ο ποιητής, να μη μετράμε τη μεγαλοσύνη με το στρέμμα, καθώς «με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα». Και το πύρωμα της καρδιάς των Στερεοελλαδιτών είναι που μας κάνει τόσο υπερήφανους, αλλά και που μας γεμίζει με τόση ευθύνη.
Θα ήθελα να θεωρήσετε τις σκέψεις που μοιράζομαι αυτή τη στιγμή μαζί σας, φίλες και φίλοι, ως τις αρχιτεκτονικές και στατικές μας προτάσεις για το οικοδόμημα της περιφερειακής μας διοίκησης. Και αφού μου συγχωρήσετε αυτή τη συμβολική αναλογία, που εδράζει στις ιδιοκαταβολές μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω καθεμία και καθέναν από εσάς για όσα ζήσαμε μαζί μέχρι σήμερα.
Να σας ευχαριστήσω που στα θεμέλια του 2014, μας αναθέσατε το 2019 – με επιλογή ελπίδας – και οικοδομήσαμε μαζί τον πρώτο μας όροφο. Το σπιτικό που στεγάσαμε χαρές και λύπες. Κρίσεις και κατακτήσεις. Τον κορωνοϊό και τις φυσικές καταστροφές. Αλλά και τα μεγάλα έργα υποδομής, τις σημαντικές νέες επενδύσεις, το πυκνό και ισχυρό δίχτυ κοινωνικής προστασίας.
Περισσότερη ευγνωμοσύνη, όμως, από ποτέ, σας οφείλουμε σήμερα. Σήμερα που βρισκόμαστε εδώ, όχι πλέον χάρη στην ελπίδα που επενδύσατε στο μήνυμά μας, αλλά χάρη στην εμπιστοσύνη που δείξατε στην αυτοδιοικητική μας πρόταση, έχοντας πλέον χειροπιαστή εικόνα του ήθους, του ύφους και της δουλειάς μας.
Το ήθος και το ύφος, λοιπόν, θα είναι και πάλι ο πρώτος βασικός μας πυλώνας. Η δημοκρατική αντίληψη, η σεμνότητα, η εντιμότητα, το πάθος του ερασιτέχνη, αλλά και η σοβαρότητα του επαγγελματία, δεσμευόμαστε να χαρακτηρίσουν κάθε λόγο και κάθε πράξη μας.
Η συνεργατικότητα θα είναι ο δεύτερος πυλώνας. Στο Περιφερειακό μας Συμβούλιο, αφού καμία σημαντική κατάκτηση δεν θα έρθει αποκλειστικά από το πρόσωπο του Περιφερειάρχη ή την περιφερειακή πλειοψηφία. Αντίθετα, οι 5 περιφερειακές παρατάξεις και οι 45 περιφερειακοί σύμβουλοι είναι ένας πλούτος, που δεν μας επιτρέπεται να αφήσουμε αναξιοποίητο.
Σας καλώ, μπροστά στους συμπολίτες μας, Αποστόλη – και περαστικά σου, Κώστα, Κώστα, Λουκά και όλοι οι νέοι συνάδελφοι, να τους υπηρετήσουμε από κοινού, όπως μας όρισαν και όπως τους οφείλουμε. Αλλά και προς όλο το θεσμικό μας περιβάλλον, με την Κυβέρνηση, τους βουλευτές, τους Δήμους μας, με την Εκκλησία και τους φορείς, με τη ζώσα και δρώσα κοινωνία. Με απόλυτο σεβασμό στον ρόλο καθενός, με διεκδικητικότητα, αλλά και με συναντίληψη στόχων και προσπαθειών για το κοινό καλό.
Τρίτος μας πυλώνας, η σκληρή δουλειά. Με σπουδή σαν να είναι κάθε μέρα η τελευταία, αλλά και με όραμα, πρόγραμμα και στρατηγική ματιά στο μέλλον. Σκληρή δουλειά στα μικρά και τα μεγάλα, στα εύκολα και τα δύσκολα. Για να μην πάει καμία ευκαιρία χαμένη, για να μην αφήσουμε καμία μάχη αμάχητη.
Τέταρτος και ίσως σημαντικότερος πυλώνας μας, φίλες και φίλοι, η αγάπη. Λιτά και χωρίς να το αναλύσουμε εκφυλιστικά. Αγνή, ανόθευτη αγάπη για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του. Την αγάπη που «πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει». Την αγάπη που «ουδέποτε εκπίπτει», Μακαριώτατε, κατά τον συγκλονιστικό Ύμνο στην Αγάπη του Απόστολου Παύλου.
Σε αυτό το σπιτικό, ξέρετε, δεν θα υπάρχουν εσωτερικοί τοίχοι. Μακριά από εμάς τα κλειστά δωμάτια για τους λίγους. Ό,τι δημιουργείται και ό,τι παράγεται, θα πρέπει να διαχέεται δίκαια στον καθένα.
Όχι με ισοπεδωτική λογική, που να καταπνίγει το ταλέντο και την ελεύθερη δράση. Αλλά με δόγμα τις ίσες ευκαιρίες για όλους. Η αλυσίδα της κοινωνικής συνοχής, φίλες και φίλοι, είναι τόσο δυνατή, όσο ο πιο αδύναμος κρίκος της. Και δουλειά μας είναι να την κρατήσουμε άθραυστη και συμπαγή, προστατεύοντας κάθε της κρίκο στηρίζοντας τον κάθε άνθρωπο, όπως, εξάλλου, κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια.
Θα χτίσουμε, όμως, ισχυρούς εξωτερικούς τοίχους, για να αισθάνονται ασφαλείς όσοι ζούνε μέσα. Για να προστατευτούμε από την κλιματική κρίση, αλλά και για να φωλιάσουν εντός τους όλες εκείνες οι δομές, που προσφέρουν ποιότητα ζωής. Ας μην ξεχνάμε ότι τεράστια πρόκληση της εποχής μας είναι να θέλουν και να μπορούν να παραμείνουν οι άνθρωποι στον τόπο τους.
Και τέλος, θα αφήσουμε μεγάλα, πλατιά ανοίγματα, πόρτες και παράθυρα, για να μπορούμε να προσλαμβάνουμε καθετί πολύτιμο που μας περιβάλλει. Θέλουμε ανθρώπους, θέλουμε ιδέες, επενδύσεις, θεσμούς. Αυτοί οι άνθρωποι, οι Στερεοελλαδίτες, σαν τα δέντρα του Ρίτσου, «δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό». «Αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο». Και εμείς οφείλουμε να φέρουμε περισσότερο ουρανό, περισσότερο ήλιο, περισσότερο οξυγόνο στη Στερεά Ελλάδα και τους ανθρώπους της!
Αυτό, Στερεοελλαδίτισσες και Στερεοελλαδίτες είναι το σπιτικό που σας καλώ να χτίσουμε και να ζήσουμε μαζί!
Υπερήφανο, πάνω στα εύφορα εδάφη της γλυκόμνηστης Ιστορίας μας! Όμορφο, μέσα στα συναρπαστικά τοπία του φυσικού μας πλούτου. Αξιοβίωτο για να απολαμβάνουμε τις στιγμές μας μέσα σε αυτό. Αλλά και στέρεο, όπως φροντίζει κάθε παραδοσιακή στερεοελλαδίτικη οικογένεια. Στέρεο, για να χτίσουν πάνω σε αυτό και τα παιδιά μας. Η επόμενη γενιά της Στερεάς. Αυτή που μας δάνεισε το παρόν και προσδοκά να της το επιστρέψουμε ως ένα καλύτερο μέλλον!
Σας ευχαριστώ!
