Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην περίοδο της ανέγερσης του ναού του Αγίου Γεωργίου από Ηπειρώτες κτίστες, οι οποίοι χόρεψαν το συγκεκριμένο τραγούδι την ημέρα της αποπεράτωσης του ναού. Σύμφωνα με άλλες πάντως “πηγές” το τραγουδούσαν συχνά κατά την διάρκεια της εργασίας τους.
Το έθιμο της Καμάρας αναβιώνειστο Αλιβέρι την δεύτερη μέρα του Πάσχα .Μετά τον εσπερινό της αγάπης που γίνεται στην εκκλησία Παναγίτσα, οι κάτοικοι του Αλιβερίου φορώντας ένα κόκκινογαρύφαλλο στο πέτο συγκεντρώνονται στο προαύλιο του ναού του Αγίου Γεωργίου.
Εκεί αρχίζει ένας εύθυμος λαμπριάτικος χορός που τον σύρει ο πρωτομάστορας, ο πιο καλλίφωνος της παρέας. Ο πρωτομάστορας τραγουδά κάθε δίστοιχο και εν συνεχεία επαναλλαμβάνουν εν χορώ οι υπόλοιποι.
Το έθιμο της καμάρας, που χρονολογείται από το 1850 περίπου, σχετίζεται με τον θρύλο του γεφυριού της Άρτας, καθώς το τραγούδι που λέει ο πρωτοχορευτής-πρωτομάστορας συνοδευόμενος από την αυτοσχέδια χορωδία δεν είναι άλλο από το δημοτικό “Της Άρτας το γεφύρι”. .
