Η επιστροφή στις ρίζες σου δημιουργεί ένα μοναδικό συναίσθημα πληρότητας σε συνδυασμό με τις αναμνήσεις που χαρτογραφούν σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητα σου και σμιλεύουν το χαρακτήρα σου. Αυτό νιώθω κάθε φορά που επιστρέφω στην ρίζα μου στο Αυλωνάρι όπου έχω περάσει πολλά καλοκαίρια και όχι μόνο με τους γονείς μου τα αδέρφια μου τους θείους τα ξαδέρφια και βέβαια την γιαγιά Ελένη και τον παππού Γιάννη. Σας καλώ λοιπόν να κάνουμε μαζί ένα ταξίδι ,μια περιήγηση στο ξακουστό παζάρι του Αυλωναρίου αποτυπώνοντας εικόνες και ακούγοντας ήχους. Κυρίως όμως τους ανθρώπους…..
Δυστυχώς στο κάλεσμα δεν θα ανταποκριθεί η αγαπημένη μου γιαγιά που χάσαμε πριν από ένα χρόνο, που ακόμα νιώθω το άγγιγμα της την αγάπη της προς όλα τ α εγγόνια και βέβαια την φροντίδα της με φαγητά κατά παραγγελιά σε συνδυασμό με το μάθημα μαγειρικής .
Συνταγές που της έμαθε η μητέρα της και που έρχονται από τα βάθη του χρόνου αλλά πάντα είναι επίκαιρες καθημερινά και που απολαμβάναμε μετά την επίσκεψη στο παζάρι. Όταν επιστρέφαμε στο πατρικό αφήνοντας πίσω μας τους ανθρώπους που θύμιζαν πολύβουο μελίσσι.
Τα μαθήματα αυτά έχουν το δικό τους κομμάτι στο “τσιπάκι” των συναισθημάτων μου. Υπάρχουν όμως και τα μαθήματα ζωής όπως μου έλεγε η γιαγιά -μεγαλύτερη πια- όταν πηγαίναμε στο παζάρι που μετρά ιστορία 2 αιώνων “Μαρία μου βλέπεις τον κόσμο εδώ; έτσι είναι και η ζωή σε μικρογραφία .
Παζάρι Αυλωναρίου 2022
Χαμόγελα, λύπη, φωνές, ιδρώτας, δουλειά, παζάρια, χρήματα, νεογέννητα, παιδιά, μεγάλοι, μικροί . Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι πάντα. η γιορτή αυτή αλλά και η ζωή. Δες αφουγκράσου ” Αυτό έκανα κάθε φορά που βρισκόμουν στο μαγευτικό για τα παιδικά μάτια μου φημισμένο παζάρι Αυλωναρίου.
Τα χρόνια πέρασαν η γιαγιά έφυγε και να μαι εγώ εδώ με τα παιδιά μου να τους λέω τα ίδια όπως ακριβώς έλεγε και η γιαγιά. Πάντα θα είναι έτσι. Μαμά! Μπαμπά! Μου αρέσει αυτή η κούκλα. Εγώ θέλω το αυτοκινητάκι.
Τα εμπορεύματα και τα παιχνίδια για τα παιδιά μπορεί να έχουν αλλάξει . Τα θέλω όμως παραμένουν ίδια. Μικρών και μεγάλων.
Οι σκέψεις αυτές με συνεπήραν για λίγο. Μόλις επανήλθα στην ζώσα πραγματικότητα άρχισα το ρεπορτάζ. Δεν είναι όμως μια απλή δημοσιογραφική κάλυψη.
Είναι κάτι πιο προσωπικό και το διαπίστωσα και στην πράξη συνομιλώντας με τους εμπόρους και τους επισκέπτες που όπως και εγώ είχαν 2 χρόνια να έρθουν λόγω κορονοιού. Το παζάρι μας όμως λίγο μόνο ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά….
Οι φωτογραφίες από το παρελθόν είναι δανεισμένες από το AVLONARI,such a lovely place και κάτοχος των φωτογραφιών είναι ο κ. Γεώργιος Μπαϊρακτάρης Σουρουβέλης (στις παραπάνω φωτο απεικονίζονται ο πατέρας και ο παππούς του)
