Της Μαρίας Καράπα
Αγαπητοί αναγνώστες και Αγαπητές Αναγνώστριες . Έρχομαι και προσκυνώ και ζητώ την βοήθεια και την ευλογία του Αγίου από μικρό παιδί. Σήμερα όμως ήταν μια συγκλονιστική ημέρα που θα θυμάμαι σε όλη τη ζωή μου αφού το ρίγος που με διαπέρασε βλέποντας το δεξί άφθαρτο χέρι του Αγίου μας ήταν μοναδικό.
Η συγκίνησή μου ήταν εμφανής αλλά ήταν τόσο αρμονική, αφού συμβάδιζε με την συγκίνηση του χριστεπώνυμου πλήθους, που με δάκρυα στα μάτια σε πολλές περιπτώσεις, έκανε τον σταυρό του και γονυκλισίες . 100 χρόνια μετά την έλευση του ιερού σκηνώματος που έφεραν τα αδέλφια μας Έλληνες της Καππαδοκίας επανενώθηκε η δεξιά χείρα του. Σαν να ήθελε ο Άγιος να σηματοδοτήσει κάτι.
Είχα την ευλογία να είμαι η πρώτη που έμαθα ότι θα αλλάξουν τα άμφια του Αγίου στο χρώμα που είχε ζητήσει το Λευκό και να το επικοινωνήσω και από την εκπομπή του Γ. Αυτιά . Έγινε κυριολεκτικά κάτι που δεν έχει ξαναγίνει . Το θέμα έφτασε στα πέρατα της οικουμένης όπου υπάρχουν Έλληνες όπου γης. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως συνέβησαν όλα αυτά. Θα ήθελα να με συγχωρήσετε που δεν λειτουργώ αμιγώς δημοσιογραφικά σε αυτό το πόνημα, αλλά ως άνθρωπος και πιστή είμαι συγκλονισμένη.
Πιστεύω ότι η πίστη μας είναι ζώσα και αυτό μεταλαμπαδεύουμε από το evia online που ξεκινήσαμε με την στήλη Ορθοδοξία. Στην αρχή μας κοιτάγανε λίγο περίεργα, όμως εμείς με την βοήθεια του Θεού προχωράμε και έχουμε πια αποδοχή πρωτόγνωρη, μέσα σε μόλις 1,5 χρόνο. Πολλές φορές νιώθω ότι προχωρούμε σε ομολογία πίστεως με την ανάδειξη των θεμάτων της πίστης μας, γιατί μας διαβάζουν δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες καθημερινά . Θα συνεχίσουμε τον δρόμο αυτό, γιατί μέσα στην τρικυμία της ζωής, πάντα υπάρχει πιστεύω ένα καταφύγιο. Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ μας.