Με έναν ανατριχιαστικό ισχυρισμό, η 24χρονη καθ’ ομολογία παιδοκτόνος Ειρήνη Μουρτζούκου επιχείρησε να αποσείσει κάθε ευθύνη για τον θάνατο του 15 μηνών Παναγιώτη, στρέφοντας τα βέλη της προς τη μητέρα του αγοριού αλλά και σε ένα «τρίτο πρόσωπο» που, όπως λέει, διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο. Η Μουρτζούκου, η οποία ήδη κρατείται στις φυλακές Κορυδαλλού, υποστηρίζει στο απολογητικό της υπόμνημα ότι ο Παναγιώτης δεν «ταιριάζει στο μοτίβο των δολοφονιών» της.
«Τα υπόλοιπα βρέφη ήταν κορίτσια έως έξι μηνών. Ο Παναγιώτης ήταν 15 μηνών και αγόρι», αναφέρει χαρακτηριστικά, επιχειρώντας να παρουσιάσει ένα πρότυπο που -κατά τους ισχυρισμούς της- δεν περιλαμβάνει το τελευταίο θύμα. Παράλληλα, ισχυρίζεται πως το παιδί της έδωσε δύναμη να συνεχίσει να ζει και να παλέψει με τα ψυχολογικά της προβλήματα, λέγοντας: «Ήταν η τελευταία μου ελπίδα, ο λόγος που ζούσα».
Η 24χρονη κατηγορεί τη μητέρα του Παναγιώτη πως επιχειρεί να της φορτώσει την ευθύνη, παρότι, όπως αποκαλύπτει, συνέχισε να τη φιλοξενεί κρυφά για πολλούς μήνες μετά τον θάνατο του παιδιού. Σημαντική αιχμή του υπομνήματος είναι η αναφορά σε ένα «τρίτο πρόσωπο» που η Μουρτζούκου δεν κατονομάζει, δηλώνοντας πως φοβάται για τη ζωή της. Υποστηρίζει ωστόσο πως είναι πρόθυμη να συνεργαστεί πλήρως με τις Αρχές, εφόσον της δοθούν εγγυήσεις ασφάλειας.
Η ίδια έχει ήδη ομολογήσει τη δολοφονία της αδερφής της όταν ήταν μόλις 13 ετών, δύο δικών της παιδιών και ενός ακόμη βρέφους που της είχε εμπιστευθεί φίλη της. Κοινό μοτίβο, όπως λέει, ήταν το «θόλωμα του μυαλού», μια κατάσταση στην οποία βυθιζόταν στιγμιαία, χάνοντας κάθε έλεγχο. Σε μία από τις περιπτώσεις, όπως αναφέρει, το βρέφος της πέθανε επειδή το είχε πλακώσει κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Παρά την αποδοχή των προηγούμενων φόνων, επιμένει πως για τον Παναγιώτη «δεν φέρει καμία ευθύνη» και δηλώνει αποφασισμένη να πει «την αλήθεια στις Εισαγγελικές Αρχές». Το ζήτημα αποκτά όλο και πιο σύνθετες διαστάσεις, με την υπόθεση να εξελίσσεται πλέον σε ψυχολογικό και νομικό γρίφο, καθώς η υπερασπιστική της γραμμή φαίνεται να χτίζεται πάνω στη διάκριση μεταξύ «μοτίβου» και «απόκλισης» από αυτό.
