Μνήμες, συναισθήματα, άνθρωποι που έφυγαν αλλά είναι πάντα στο μυαλό και στην καρδιά του, ανασύρει ο πατέρας Δημήτριος ιερέας της Ενορίας Αγίου Νικολάου Άνω Βάθειας και μας καθιστά κοινωνούς σε μια συγκινητική ανάρτηση του για την χειροτονία του πριν από 28 χρόνια ...
Σήμερα του Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου και ο νους μου πάει αρκετά χρόνια πίσω στη μέρα που το Πανάγιο πνεύμα δανείστηκε τα Άγια χέρια του μακαριστού κύριου Χρυσοστόμου Βέρνη που με χειροτόνησε εντάσσοντας με στο σώμα της Αγίας του θεού εκκλησίας.
Θυμάμαι το κλίμα που επικρατούσε εκείνη την ημέρα μέσα στο ναό όταν αναφώνησε ο τότε μητροπολίτης το άξιος και ενωμένες οι φωνές των παρευρισκομένων στο ναό το επανέλαβαν πολλές φορές.
Θυμάμαι ξεχωριστά τις φωνές των κατάσαρκα γονέων μου που ήταν πολύ συναισθηματικά φορτισμένοι. Θυμάμαι την πρεσβυτέρα μου την Χριστίνα μου, το στήριγμα μου σε κάθε δυσκολία της ζωής μου έκλαιγε από την χαρά της και φώναζε με όλη της την δύναμη το Άξιος ο πνευματικός μου πατέρας κ. κ. Σεραφείμ που ήταν δίπλα από την νεαρή μου ηλικία, ήξερε τον πόθο που είχα για την ιεροσύνη, θυμόταν με πόση λαχτάρα έβλεπα τους ιερείς όταν λειτουργούσαν και έλεγα και εγώ θέλω να υπηρετήσω το θεό και εγώ θέλω να γίνω παππάς και με τις νουθεσίες του έγινε πραγματικότητα αυτή η επιθυμία που το είχα εκφράσει όταν είχα πάει για πρώτη φορά για να του πω πως θέλω να τον έχω πνευματικό.
Θυμάμαι που είχα ένα παράπονο, εάν θα είμαι άξιος τελικά να γίνω ιερέας, εάν θα είμαι άξιος να τελώ τα άγια μυστήρια και μου είχε μείνει η απάντηση του ότι κανείς μας δεν είναι άξιος, ο θεός μας αξιώνει να γινόμαστε σκεύη εκλογής του θεού και λειτουργοί.
Και φτάνω στο σήμερα μαζί με την πρεσβυτέρα μου στην ενορία του Αγίου Νικολάου να περιορίζομαι από ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ, που έχουμε γίνει μια πνευματική οικογένεια όπου και όλοι μας έχουμε πατέρα στον ουρανό τον Κύριο και στη γη τον Μητροπολίτη μας κύριο Χρυσόστομο Τριανταφύλλου που πάντοτε μας αγκαλιάζει σαν στοργικός πατέρας και είναι άγρυπνος καθοδηγητής όλων μας όποτε κι αν τον χρειαστούμε.
Μετά λοιπόν από 28 χρόνια βλέπω πως ότι έχω ζητήσει από το θεό μου το έχει δώσει να ιεροθώ, να έχω μια μεγάλη οικογένεια την ενορία μου να έχω την ακούραστη πρεσβυτέρα μου πάντοτε δίπλα μου εύχομαι να με αξιώνει πάντοτε να είμαι καλός ιερέας και σωστός άνθρωπος.
