Μου έστειλε μια αναγνώστρια του Evia online και του Evia Woman μία φωτογραφία που βρήκε από Facebook που νομίζω ότι εκφράζει την φράση “μια εικόνα χίλιες λέξεις” Όπως και η τραγική φωτογραφία, με τον Αντώνη Καρυώτη, σε αντίστιξη όμως, με την κίνηση και την ανθρωπιά, που διαπιστώνουμε σε άλλη δεκαετία, όχι τόσο μακρινή στο λιμάνι της Ραφήνας. Στη φωτογραφία της Ελένης Παραβάντη αποτυπώνεται η Ελλάδας που αγαπάμε . Τότε …
Μια γυναίκα τρέχει να προλάβει το πλοίο τη στιγμή που είναι έτοιμο να φύγει. Τα δύο μέλη του πληρώματος, όχι μόνο δεν την σπρώχνουν επανειλημμένα, όπως τον άτυχο Αντώνη, αλλά απλώνουν τα χέρια τους, για να τη βοηθήσουν να ανέβει στο πλοίο. Δεν ξέρουν καν αν έχει εισιτήριο. Δυστυχώς ο Αντώνης, δεν είχε την ίδια μεταχείριση και το πλήρωσε με τη ζωή του.
Τι άλλαξε και η κοινωνία μας έγινε κυνική. Τις πταίει; Πολλά και σύνθετα γεγονότα και αλληλουχίες. Ίσως η περίπτωση του αδικοχαμένου Αντώνη να είναι μια θλιβερή τελευταία ευκαιρία για αφύπνιση. Μήπως είναι αργά; Μήπως δεν είναι ; Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε βήματα προς τα πίσω . Είναι η μοναδική φορά που το παρελθόν πρέπει να έχει αποτύπωση στο παρόν και στο μέλλον. ¨Όχι για εμάς . Κυρίως για τα παιδιά μας . Ώστε να μεταλαμπαδεύσουν αρχές, αξίες , το αγαπάτε αλλήλους της Ορθοδοξίας μας και την ανθρωπιά, που είχαμε πάντα εμείς, οι υπερήφανοι και με φιλότιμο Έλληνες…
