Η τελευταία ελληνική απόφαση της χρονιάς του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην υπόθεση Μπακογιάννη κατά Ελλάδος της 20.12.22 (αρ. προσφ. 31012/19) είναι μια σημαντική απόφαση που τακτοποιεί εκκρεμή και μη λογικά θέματα στο ελληνικό νομικό σύστημα.
Η πρόσβαση σε δικαστήριο είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα κάθε πολίτη που θεσπίζεται ως ειδική έκφανση της δίκαιης δίκης στο άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και στο άρθρο 14 παρ. 1 του ΔΣΑΠΔ. Ουσιαστικά πρόκειται για συστατικό του πυρήνα του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας και συμβάλει στην αποτροπή της αυθαιρεσίας κάθε εξουσίας.
Το δικαίωμα αυτό δεν είναι απόλυτο αλλά μπορεί να υπόκειται σε κάποιους νόμιμους και προβλεπόμενους περιορισμούς. Κατά το ΕΔΔΑ οι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να περιορίζουν την πρόσβαση κατά τέτοιο τρόπο ώστε να θίγεται ο πυρήνας του δικαιώματος, ούτε να παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας.
- Διαφήμιση -
Ένας παρεμποδιστικός λόγος είναι αναμφίβολα και η βουλευτική ασυλία. Όταν το κράτος παρέχει ασυλία στους βουλευτές του θίγεται κατ΄αρχήν η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ασυλία αρχικά επιβάλει δυσανάλογο περιορισμό της πρόσβασης σε δικαστήριο. Δεν μπορεί όμως χωρίς περιορισμό ή έλεγχο να αφαιρεί την δικαιοδοσία των δικαστηρίων αστικές αξιώσεις ή να απονέμει ασυλίες σε κατηγορίες προσώπων.
Η κα Μπακογιάννη παραπονέθηκε στο ΕΔΔΑ γιατί δεν ήρθη η ασυλία πρώην υπουργού για να ασκηθεί ποινική δίωξή του για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης σε βάρος της, σύμφωνα με ασκηθείσα σχετική έγκλησή της.
Το ΕΔΔΑ με ένα ενδιαφέρον σκεπτικό αναφέρει ότι υπάρχει μία σημαντική αστική αξίωση της προσφεύγουσας, που μόνον αυτή μπορεί να αποκαταστήσει τη φήμη και το όνομά της. Η δημοσίευση της τυχόν καταδικαστικής απόφασης σε βάρος του πρώην υπουργού.
Αυτό επειδή ο εγκαλούμενος υπουργός είναι ιδιώτης και όχι ιδιοκτήτης ΜΜΕ δεν μπορούσε να υποχρεωθεί από απόφαση αστικού δικαστηρίου στα πλαίσια αγωγής αλλά μόνον στα πλαίσια ποινικής διαδικασίας και μετά καταδικαστικής για τον κατηγορούμενο απόφασης, σύμφωνα με το άρθρο 369 του Π.Κ.
Το Στρασβούργο αποφάνθηκε ότι τι η ζημία που φέρεται ότι προκλήθηκε στη φήμη της κας Μπακογιάννη μπορούσε να αποκατασταθεί μόνο μέσω της ποινικής διαδικασίας, η οποία παρεμποδίστηκε μέσω της μη άρσης της ασυλίας ακυρώνοντας το σχετικό της δικαίωμα. Το ΕΔΔΑ επισημαίνει και την έλλειψης αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της δήλωσης του υπουργού και των κοινοβουλευτικών ή υπουργικών δραστηριοτήτων του.
Αξιοσημείωτο είναι ότι παρά του ότι επιδικάστηκε χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης στην κα Μπακογιάννη από τα αστικά δικαστήρια, το ΕΔΔΑ επιδίκασε ίδιο ποσό και το ίδιο.
Η απόφαση είναι σημαντική γιατί δείχνει το δρόμο για περιορισμό της άρσης της ασυλίας των βουλευτών, επεκτείνοντας παράλληλα τη δυνατότητα των πολιτών σε πρόσβαση σε δικαστήριο και στην απονομή της δικαιοσύνη
