Της Μαρίας Καράπα
Στο κεντρικό πεζόδρομο της Ερμού η φωτογραφία -που λέει και η παλιά κινεζική παροιμία -μια εικόνα χίλιες λέξεις. Σπασμένες πλάκες, που τις βλέπουν ακόμα και οι έχοντες διάφορες οφθαλμολογικές ασθένειες και γι’ αυτό αποφεύγουν να περπατούν. Γνωρίζουν προφανώς, ότι δεν είναι περιστέρια για να κάνουν εισπήδηση.
Αλλά η εικόνα αυτή είναι μαγική… κάτι βρε παιδί μου σαν την σινική μελάνη. Που γράφεις και εξαφανίζεται. Διότι στα πανέμορφα μάτια της αγαπημένης μας δημάρχου Helena, αυτά είναι απλώς οπτασίες κακεντρεχών, που δεν μπορούν οι κοντόφθαλμοι να δουν μακριά.
Εγώ πάντως που ως γνωστόν έχω καλή προαίρεση, πιστεύω ότι ανακάλυψα τον λόγο που βλέπουν τα όμορφα σκιστά, έξυπνα και πεταχτά μάτια, της μοναδικής αγαπημένης Helen του λαού μας, τον λόγο, που υπάρχει αυτή η εικόνα στην πόλη για να ζεις.
Προφανώς είναι ένα κάλεσμα στις μαθήτριες, για να γίνει αγώνας για κουτσό, που λέγαμε και εμείς στα σχολικά μας χρόνια. Επίσης εικάζω ότι λόγω της φιλοζωικών συναισθημάτων που την διακρίνουν αφήνει χώρο και στα περιστέρια.
Γιατί και αυτά έχουν ψυχή άθλιοι υποκριτές. Αμέσως να πέσετε να την φάτε εμπαθείς, την καλύτερη δήμαρχο όλων των εποχών, που αποκαλείται μάλιστα -κάνα δυο άθλιοι- την Helena της καρδιάς μας, Helena Tsaouseskou. Nτροπή μόνο αυτό μπορώ να πω.
Χάθηκε κάτι να έχει και λίγη Esance Ευρωπαική; Προτείνω το Helen Vaka Antoinette (Αντουανέττα). Είπαμε κριτική. Αλλά έλεος. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα!